دلم گرفته ای خدا عقده کجا باز کنم
بگوکجا روم خدا درد دل آغاز کنم
به هر طرف که رو کنم غمم فزون تر است خدا
بگو که دردِ دلِ خود پیش کی آغاز کنم
روزِ شهادتِ دختِ نبی اکرم است
بگو برای که خدا مشکلمُ باز کنم
چاره درد من خدا به دست تو باز میشه
روی به هر که میکنم دری بروم باز نمیشه
وقت نماز وقت اذان تو نیمه های دل شب
دست بدعا برمیدارم که حاجتم روا بشه
گرهِ کور زندگیم از اول جوانیم بدست غیرتو
خدا بازنشد بازنشد باز میگم خدا خدا
چرا تو ای شکسته دل خدا خدا نمیکنی
شهیده مدینه را چرا صدا نمیکنی
برای درد بی دوا چرا دعا نمیکنی
بگو خدا خدای هست دوای درد تو خدا
بگو بحق فاطمه به پهلوی شکسته اش
به صورت کبود او به بازوی ورم گشته اش
به محسن شهید او به پشت در
نشسته اش که فضه را صدا کند برای درد بچه اش
مگر علی نبود که او صدا کند علی بیا
علی را برده بود عدو فاطمه پس چها کند
دست علی که بسته بود
زهرا که را صدا کند در را عدو شکسته بود
زهرا که را صدا کند ناله او بلند شد
فضه خذینی داشت او دست بپهلوش گرفت
گفت خدا محسن من سقط شده
ناله یارب یاربش بلند شد خدا خدا
دلم دارد بسی گردُ غباری
به هیچ منزل نمیگیرد قراری
دل من کوره آهنگرانست
غم دردم ز دست دیگرانست
خدایا مهربانا چاره سازی
چرا درد مرا درمان نسازی
گناهم بیش از حد است خدایا
ببخش کوه گناهم حق زهرا
نما حاجت روا جمله خلایق
به حق پنج تنُ آل طه
خدا دیگه خسته شدم دررا بروم بسته شده
بگو خدا چکار کنم که در بروم باز بشه چاره درد من کجاست
کی دردمُ دوا کنه منم غریب بینوا خدا خدا خدا
توئی دوای درد من اگر منه رها کنی کجا روم خدا خدا خدا
ای چاره بیچارگان توئی خدای مهربان منم غریب بینوا خدا خدا خدا
19/2/88 برابر پانزده جمادی الاولی شهادت بانوی دو عالم حضرت زهرا(س)
دلم میخواد ای خدا با زهرا(س) همنشین بشم
دستم روی دل بذارم تا دردِش حالیم بشه
از غم درد دوری مادرش آن حبیبه تو ای خدا
روز شبش اشک میریخت ام ابیها لقب گرفت
چرا که خواست جای خالی مادرش برای پدرش پُر بشه
علی آمد سراغ او تا همسر زهرا بشه اما زمانه زود گرفت
تا که علی تنها بشه زینب بجای مادرش
غم خوار اهل خانه بشه عبدالله خواست که زینبش
خانم آن خانه بشه اما قضا نذاش که از زندگیش سیر بشه
آمد بدشت کربلا با برادر همراه بشه
برادراش شهید شدند بدست عدوی بی حیا
فرزندان عزیزش راه خدا و برادرش در آن فدا بشند
دیار پر بلا و کفن پوشاند بر تنشان روانه کرد سوی عدو
هر دوشان جان نثار شدند حسین که شهید شد
زینب یتیم داری میکرد توی خرابه های شام
شب تا سحر زاری میکرد نمازشُ نشسته خواند
تا که خداش راضی بشه بعهد خود وفا نمود
نام حسین زنده بشه آمد بمجلس یزید خون حسین زنده بشه
با خطبه جانانه اش تا که یزید رسوا بشه
من دخت مرتضایم نواده هاشمم زینب کربلایم
ببین که سرفرازم بخاطر رضایم رضای بر قضایم
ما رأیت الّا جمیلا چون راضیم بر رضایم
دین خدا پا برجا برای آل طه
امید ما کربلا ذخیره برای روز وانفسا